Nadat vorige week al berichten naar buiten kwamen over misstanden bij de Nederlandse Triathlonbond, kwam daar deze week nieuwe geruchten bij. Zo schreef de website 3athlon.nl dat de Triathlonbond Olympische A-statussen zou hebben verkocht aan atleten die daar niet direct voor in aanmerking kwamen. Het NOC*NSF, die deze status uitgeeft, heeft op de website van 3athlon.nl gereageerd: zij adviseert de gedupeerde atleten om werk te maken van deze situatie.
Deze situatie heeft mij aan het denken gezet. Wat zou een atleet nu kunnen doen? In dit blog zal ik enkele van mijn ideeën geven. Daarbij merk ik wel op dat het om algemene ideeën gaat. Het is daarbij niet per definitie zo dat dat voor de betrokken atleten de uitkomst is. Daarvoor zal een individuele beoordeling van hun zaak nodig zijn.
Achtergrond: Wat zou er zijn gebeurd?
Uit de berichtgeving van 3athlon.nl maak ik op dat de Triathlonbond diverse atleten zou hebben geholpen, die niet direct in aanmerking kwamen voor een A-status van het NOC*NSF.
Deze A-status geeft de atleet recht op diverse voorzieningen, waaronder een vast maandelijks inkomen: het stipendium. Een bond heeft de mogelijkheid om op basis van iets flexibelere criteria een sporter aan deze A-status te helpen.
https://3athlon.nl/De Triathlonbond zou sporters hebben geholpen om eenvoudiger een A-status te kunnen krijgen, maar daar ook wat voor hebben teruggevraagd. Namelijk een betaling van EUR 750,- per maand. 3athlon citeert een sporter, die aangeeft dat hem of haar werd “gezegd dat er een A-status was vrijgekomen. Die kon ik krijgen, maar dan moest ik wel maandelijks 750 euro overmaken naar de rekening van de NTB. Als ik dat niet deed, zou de A-status aan iemand anders worden gegeven, of teruggegeven aan het NOC*NSF.”. De Triathlonbond reageerde op deze vermeende misstanden door te wijzen naar het NOC*NSF. De procedure voor de verlening van A-statussen zou met het NOC*NSF zijn afgestemd. Zie ook het bericht op Trikipedia.
Het NOC*NSF verklaart tegenover 3athlon.nl dat deze berichtgeving van de Triathlonbond “pertinent onjuist” is. De persvoorlichter van het NOC*NSF meent bovendien dat de betreffende atleten werk zouden moeten maken van deze situatie.
Als ik één van die sporters was, zou ik werk van deze situatie maken
Maar wat zijn de opties voor een atleet die er werk van wil maken? Kan deze zijn geld terugkrijgen? Of moet actie worden ondernomen tegen de mensen die dit beleid hebben gevormd?
Terugdraaien overeenkomst
Indien een atleet de “verplichting” zou hebben gehad om maandelijks 750 euro naar de Triathlonbond over te maken in ruil voor een A-status, kan ik dat het best omschrijven als een overeenkomst. Hiervan hoeft niets op papier te staan. Dit kan ook volgen uit de wijze waarop partijen uitvoering hebben gegeven aan de afspraken.
Indien er inderdaad sprake is van een overeenkomst – ik heb hier helaas geen inside information van – zal een atleet daar wellicht onder uitwillen. En het liefst met terugwerkende kracht. Maar kan dat?
Het eerste waar ik aan moest denken toen ik de oproep van NOC*NSF las, was om de overeenkomst te vernietigen op grond misbruik van omstandigheden. Deze mogelijkheid biedt artikel 3:44 lid 4 BW. Na een vernietiging wordt de overeenkomst geacht nooit te hebben bestaan en dat betekent dat alles dat de atleet aan de Triathlonbond heeft betaald, moet worden terugbetaald.
Geld terugvragen op andere gronden
Een andere mogelijkheid is zonder vernietiging van een overeenkomst geld terug te vragen. Na daar wat langer over na te hebben gedacht, zie ik daar ook wel mogelijkheden voor de atleet. Want het lijkt erop dat de atleet de triathlonbond betaalde voor iets waar al in was voorzien.
De maandelijkse vergoeding die de geïnterviewde atleet aan de triathlonbond overmaakte, zou zijn overgeboekt met referentie “Eigen bijdrage training en wedstrijdprogramma Olympische Triathlon”. Voor dergelijke activiteiten heeft de Triathlonbond inderdaad een regel dat eigen bijdragen dienen te worden betaald.
In een document over voorzieningen en faciliteiten voor de topsport koppelt de NTB onder de kop “Trainingsprogramma / stages en eigen bijdragen NTB en atleten in programma” de eigen bijdragen expliciet aan stages. Bij deze stages waarbij een deel van de kosten door de atleet wordt betaald. De kosten voor het trainingsprogramma zal worden gefaciliteerd door “de NTB via subsidie Lotto / ministerie van VWS toebedeeld door NOC*NSF en belangrijke co-financiering van Provincie Limburg en Sittard / Geleen”.
De Triathlonbond had derhalve al voorzien in de kosten waar de atleet derhalve maandelijks EUR 750,- voor betaalde. Er was zelfs een regeling voor de topsportende atleten. Zo op het eerste oog – ik ken de precieze afspraken niet – zal hier mogelijk ook nog wel iets te halen zijn voor de atleten.
Via het verenigingsrecht?
dit blog te ver – en dat is via het Verenigingsrecht. Dat sluit aan op de opmerking van de persvoorlichter van het NOC*NSF waar deze zegt: “Ze zouden bijvoorbeeld naar de ledenvergadering of het bestuur kunnen stappen.” De vraag is wat de voorlichter hier precies mee bedoelt.
Via de ledenvergadering en het bestuur kunnen bijvoorbeeld de bestuurders die verantwoordelijk worden gehouden voor vermeende misstanden worden aangepakt. Alleen de Triathlonbond heeft geen ‘echte’ ledenvergadering, zoals we deze kennen van de plaatselijke sportclub, waar alle leden voorstellen – zoals tot terugbetaling van de gedupeerde atleten – kunnen doen. De statuten van de Triathlonbond kennen enkel een triathlonraad. Deze bestaat uit 15 leden, die worden geacht alle leden te vertegenwoordigen (artikel 21 lid 2 statuten). Kortom de route via vereniging Nederlandse Triathlonbond, kan dus een stuk ingewikkelder zijn om misstanden aan te pakken. Anderzijds, door de media-aandacht die nu bestaat, zou er genoeg druk kunnen ontstaan om binnen de triathlonraad de zaak te onderzoeken en naar de uitkomst daarvan te handelen.
Conclusie
De conclusie is dus dat er best wel eens wat mogelijkheden zijn voor de sporters die zouden hebben betaald voor een A-status. Welke mogelijkheden in de individuele gevallen het beste zijn valt echter niet te zeggen. Iedere zaak is een casus op zich. Bovendien zal bij oudere zaken ook verjaring een rol kunnen spelen. Ik zal de voortgang in ieder geval met interesse blijven volgen.